Blog

Concert Al twee jaar is mijn koor in de war. Af en toe is er gerepeteerd, maar vooral in het begin van jeweetwel niet. Digitaal repeteren was geen groot succes. Na een aantal keren via Zoom, werd in het najaar van 2020 Jamulus ontdekt. Tussendoor werd er wel 'echt' met elkaar gezongen, buiten en op afstand en later weer binnen. En zo op en af.Maar heel zelden waren we compleet. Sommige koorleden wilden niet digitaal repeteren, bijvoorbeeld omdat ze al de hele dag digitaal vergaderden. Anderen durfden het niet aan elkaar echt te ontmoeten. Daarnaast waren er leden die om andere, ook akelige, redenen, veel afwezig waren. Maar er is niemand vertrokken.Het betekende wel dat we al die tijd aan hetzelfde repertoire gewerkt hebben. Want steeds waren er noten nieuw voor sommige zangers. En tijdens de digitale repetities kon er niets aan de afwerking gedaan worden. Allemaal logisch, allemaal overmacht. Maar voor koorleden die vrijwel overal bij zijn geweest, wordt het...

Lente Het leven leek eindelijk weer de goede kant op te gaan. Corona was op z'n retour en er is weer veel meer mogelijk. Als brildrager ben ik blij dat ik bijna geen mondkapjes meer op hoef. Voorzichtig begon ik plannen voor de zomer te maken.En toen begon de oorlog. Natuurlijk kwam die niet uit de lucht vallen, maar zolang er niet echt gevochten werd, leek alles nog mogelijk. Vorige week woensdag, op mijn verjaardag, werd ik genomineerd voor een boekenprijs. De zon scheen en ik deed allerlei leuke dingen. Zodat ik, voor mijn doen, ontspannen naar bed ging.Maar toen ik de volgende dag wakker werd was de oorlog begonnen. Het Russische leger had, onder Poetin, de Oekraïne aangevallen. Dat is verschrikkelijk en angstaanjagend en niemand weet hoe het verder zal gaan en af zal lopen. Sindsdien heb ik buikpijn en weet ik niet wat ik moet schrijven.Het contrast is te groot. Hier in het zuiden werd carnaval gevierd en hoewel...

Foto Sinds een paar maanden begeef ik mij ook op Instagram. Volgens de wat jongere mensen in mijn omgeving werkt dat veel beter om je bekendheid te vergroten dan Facebook. Omdat het belangrijk is de aandacht vast te houden, probeer ik eenmaal per week een nieuw beeld te delen. Hoe ingewikkeld ik het ook vind.Meestal is het een oudere foto of prent, die illustreert waar ik me bij het schrijven zoal mee bezig houd. Met het verleden dus. Ik deel afbeeldingen van 17e-eeuwse Delftse geleerden en - plekken. En oude foto's van mijn familie, die in de verte iets met De Tuin te maken hebben.De oude fotoboeken van mijn ouders zijn een dankbare bron. Een jaar of wat geleden heb ik veel van die foto's gedigitaliseerd, dus ik heb een mooi voorraadje om uit te putten. De foto's van voor de tweede wereldoorlog zijn grotendeels gemaakt in studio's. Daarna lijkt er een oom of tante geweest te zijn met een toestel,...

Fietser Twee dagen geleden verscheen er een foto van mij met mijn fiets, met grote fietstassen van Adr. Heinen erop, op sociale media. Voor één dag was ik boekenbezorger in Den Bosch. De boekwinkel was weer eens dicht vanwege jeweetwel, en deze actie om de winkel te helpen, was een initiatief van een aantal Bossche schrijvers en andere makers. Ik was blij dat ik mijn steentje mocht bijdragen.Daarnaast voelde ik mij ineens serieus genomen als schrijver. Na al dat geploeter in de marge en alle moeite die het mij gekost had iets gepubliceerd te krijgen, werd ik benaderd als collega-schrijver. Dank daarvoor, Annemarie Bon. Het geeft me weer de nodige energie om het boek over Van Leeuwenhoek af te ronden.Het was erg leuk om te doen. Af en toe regende het, maar daar was ik op gekleed. Ik heb een mooi rondje rond de binnenstad gemaakt. Klanten die een pakketje boeken in ontvangst namen vonden het heel wat dat ik zomaar...

Reinier In 1982 fuseerden de Delftse ziekenhuizen. Dat weet ik zo goed omdat ik daar bij was. Bij de feestelijke ondertekening van de fusiedocumenten, was een muzikaal optreden gewenst. En om de één of andere ondoorgrondelijke reden, werd dat gegund aan het Renaissance-ensemble van de muziekschool, waar ik toen deel van uitmaakte, als blokfluit/kromhoornspeler. Dus wij stonden naast die vergadertafels, in onze kriebelende, quasi-zestiende-eeuwse outfits. Zoiets vergeet je niet snel.Het nieuwe ziekenhuis werd genoemd naar een beroemde zeventiende-eeuwse Delftse dokter, Reinier de Graaf. Die er, onder meer, verantwoordelijk voor was dat de ontdekkingen van Antonie van Leeuwenhoek internationaal bekend werden. Hij is namelijk degene die Van Leeuwenhoek bij de Londense Royal Society introduceerde. Daarom speelt deze dokter een kleine, maar belangrijke rol in mijn boek.Reinier de Graaf moet een briljant arts geweest zijn. Hij studeerde in Leuven, Utrecht en Leiden en vertrok daarna naar Frankrijk. Hij promoveerde in Angers en werd in Parijs beroemd met zijn methode om met een spuit...

Gedichten Al heel wat jaren vieren wij Sinterklaas met veel gedichten. Met de kinderen en sinds een tijdje ook met hun partners. Iedereen geeft iets aan iedereen en wij als ouders geven nog wat meer. En bij ieder cadeau komt een gedicht.Nu zou je zeggen dat een beetje schrijver daar de hand niet voor omdraait. Creatief zijn met taal, de juiste woorden zoeken, de fantasie aan het werk zetten. Er zijn veel overeenkomsten.Maar ik ben niet voor niets prozaschrijver. Het liefst vertel ik een verhaal. Spelen met taal is erg leuk, maar het is voor mij vooral buitenkant. Natuurlijk probeer ik, als ik schrijf, het zo mooi mogelijk te verwoorden, maar het hoeft niet te rijmen. Toch heb ik  wel plezier in het rijmen en komen alle extra gedichten van mijn hand en niet van die van mijn lief. Hij is af en toe zo de wanhoop nabij, dat we dit jaar als alternatief weer de surprise ingevoerd hebben.De standaard gaat...

Titel Het boek waar ik op dit moment aan werk, noem ik het Van Leeuwenhoekproject. Hij is de persoon die mijn reden was aan dit boek te beginnen en die ook een grote rol in het verhaal speelt. Maar het is een titel van niks.De titel van een boek is enorm belangrijk. Het is de naam van een schepping en moet op de één of andere manier de lading dekken. De titel is voor mij ook steeds één van de moeilijkste onderdelen van het werk. Iedere keer zoek ik weer naar iets wat echt niets anders kan zijn. Wat precies bij het boek past. Als je de titels van mijn boeken ziet, zou je dat niet zeggen, maar ze hebben me iedere keer hoofdbrekens bezorgd.Mijn laatste twee boeken hebben, op verzoek van de uitgevers, ook een ondertitel gekregen. Dat zou helpen met de verkoop. Vooralsnog merk ik daar niet veel van, maar dat kan ook ergens anders aan liggen. Ik weet...

Bibliotheek Sommigen  voelen zich het meest gelukkig op grote dansfeesten met veel mensen. Anderen ervaren dat als ze in hun geliefde bolide net iets te hard over de snelweg scheuren. Mijn lief is helemaal in zijn element als hij iets kan repareren. Voor weer anderen is niets zo fijn als een wandeling maken door een mooi natuurgebied, alleen of met geliefden. Hoewel dat laatste mij ook heel goed bevalt, is er toch een plek die nog meer voelt als mijn natuurlijke habitat. De bibliotheek.Toen ik zes jaar oud was, leerde ik lezen en al snel toog ik, eerst nog met mijn oudere broer, maar al gauw alleen, minstens eenmaal per week naar het bibliotheekfiliaal aan de Van Adrichemstraat. Want wat daar allemaal stond. Er ging een wereld voor mij open. Thuis hadden we ook wel boeken, maar hier; kast na kast na kast. Natuurlijk mocht ik nog niet alles lezen, maar ook voor een kind was er genoeg. Er zijn maar...

Blok Op het moment schrijf ik niet veel. Eigenlijk moet ik aanpassingen doen aan het boek over Van Leeuwenhoek, maar ik weet niet goed waar te beginnen. Het moet spannender worden, meer diepgang krijgen, maar mijn hoofd is leeg.Nou ja, leeg. Mijn hoofd zit vol met heel veel totaal onbelangrijke en/of onproductieve gedachten. Over of ik wel een echte schrijver ben, over de pijn in mijn lijf, die toch niet weggaat, hoe boos ik me er ook over maak. Over wat we vanavond moeten eten en over het gekibbel dat ontstaat als je met z'n tweeën al anderhalf jaar thuis werkt. Over alle klusjes die op me liggen te wachten, over alle reizen die ik nog zou willen maken, maar waarvan ik me afvraag of het er ooit nog van komt. En over de toestand in de wereld.Daar is dus helemaal geen plaats voor inspiratie. Voor originele ideeën over zeventiende-eeuwse doktoren of tekenaars. Over de bezoekers van het anatomisch theater. Of...

Meningen Het is al weer even geleden dat ik een stuk geschreven heb voor dit blog. Helaas komt dat niet doordat ik een lange, zomerse vakantie genomen heb. En ik heb ook geen covid gehad. Ik heb mijn prikken gehad en zie bijna niemand, dus die kans is niet erg groot.Ik had geen inspiratie. Geen onderwerpen die me zo bezig hielden, dat ik er iets over kwijt moest.Er is een hoop narigheid in de wereld, maar ik voel geen drang mijn mening aan het meningenkoor toe te voegen. Natuurlijk vind ik iets van de kabinetsformatie, over vaccineren, over de toestand in Afghanistan en over de GP in Zandvoort. Mensen die mij regelmatig zien of spreken weten dat.Maar ik heb niet de illusie dat het zo belangrijk is wat ik vind, dat het met de wereld gedeeld moet worden. Niet dat ik mijzelf of anderen de mond wil snoeren. Maar als je niet uitkijkt, draait het hele leven om wat je ergens...