Category: Non classé

Planning Na een lange reis van zes weken door Scandinavië, had ik vorige week zin weer aan het werk te gaan. Of in ieder geval om achter mijn bureau te gaan zitten en te bedenken hoe ik verder moest. Helaas gooide corona roet in het eten.Net toen ik dacht op de één of andere manier immuun te zijn, want iedereen had het wel een keer gehad, maar ik niet, werd mijn lief de een na laatste dag in Noorwegen verkouden en daarna echt ziek. Thuis bleek dat hij het had, maar ik niet. Ik kon nog net boodschappen doen. De volgende dag was het toch raak.Heel ziek werd ik niet, na twee dagen knapte ik al weer op, maar het schopte wel de goede voornemens in de war. Een paar dagen heb ik niets kunnen doen en daarna waren er nog allerlei klusjes om langzaamaan weg te werken. Ik heb geen kinderen gezien, geen koorrepetitie gehad en mijn dagen doorgebracht met...

Keuzes Als een boek voor de schrijver voltooid is, is het dat natuurlijk nog niet. Alleen als het de bedoeling is dat niemand het leest, kun je het hier bij laten. Maar de meeste schrijvers hebben lezers nodig.Hoewel ik heel tevreden ben over hoe De Tuin uiteindelijk verschenen is bij Boekscout, wil ik met mijn volgende boek toch weer iets anders. Het boek over het Delft van Van Leeuwenhoek ligt klaar, ik heb ook al een titel, die ik nog even voor mij houd, en nu moet ik beslissen wat ik er mee ga doen.Ga ik het weer overal naar toe sturen, in de hoop opgemerkt te worden? Ga ik het in eigen beheer uitgeven? Of ga ik weer naar een bedrijf als Boekscout? Het zou mooi zijn als het in 2023 te koop is, want dat is een Van Leeuwenhoek jaar. Maar wat als dat niet lukt? Is dat erg, of is het belangrijker dat het verschijnt?Een paar weken geleden...

Solo In december 1934 vond er in de Oude School in Ouddorp een bijzonder concert plaats. Er traden vier koren op, uit Ouddorp zelf, en uit Stellendam, Goedereede en Herkingen. Het was een concert met een zwaar christelijk tintje, er werden alleen Psalmen gezongen. Eén van de hoogtepunten was Psalm 134, die helemaal alleen, ten gehore werd gebracht door een achtjarig jongetje. Dat jongetje was Adri Molenaar. Mijn vader. Zoals ik al eerder heb geschreven, kende ik mijn vader als een rustige, bescheiden man, die niet graag op de voorgrond trad. Toch is hij hier altijd apetrots op geweest. Het was het enige verhaal uit zijn jeugd dat hij vaker vertelde. Dat ik er zoveel over weet, komt doordat het de krant heeft gehaald. Op Goeree-Overflakkee verschijnt al sinds 1930 iedere week het Eilandennieuws en in het nummer van 12 december 1934 verscheen een recensie van het concert. Volgens de schrijver van dit artikel, kon je  dat het zingen van mijn vader zeer...

Concert Al twee jaar is mijn koor in de war. Af en toe is er gerepeteerd, maar vooral in het begin van jeweetwel niet. Digitaal repeteren was geen groot succes. Na een aantal keren via Zoom, werd in het najaar van 2020 Jamulus ontdekt. Tussendoor werd er wel 'echt' met elkaar gezongen, buiten en op afstand en later weer binnen. En zo op en af.Maar heel zelden waren we compleet. Sommige koorleden wilden niet digitaal repeteren, bijvoorbeeld omdat ze al de hele dag digitaal vergaderden. Anderen durfden het niet aan elkaar echt te ontmoeten. Daarnaast waren er leden die om andere, ook akelige, redenen, veel afwezig waren. Maar er is niemand vertrokken.Het betekende wel dat we al die tijd aan hetzelfde repertoire gewerkt hebben. Want steeds waren er noten nieuw voor sommige zangers. En tijdens de digitale repetities kon er niets aan de afwerking gedaan worden. Allemaal logisch, allemaal overmacht. Maar voor koorleden die vrijwel overal bij zijn geweest, wordt het...

Lente Het leven leek eindelijk weer de goede kant op te gaan. Corona was op z'n retour en er is weer veel meer mogelijk. Als brildrager ben ik blij dat ik bijna geen mondkapjes meer op hoef. Voorzichtig begon ik plannen voor de zomer te maken.En toen begon de oorlog. Natuurlijk kwam die niet uit de lucht vallen, maar zolang er niet echt gevochten werd, leek alles nog mogelijk. Vorige week woensdag, op mijn verjaardag, werd ik genomineerd voor een boekenprijs. De zon scheen en ik deed allerlei leuke dingen. Zodat ik, voor mijn doen, ontspannen naar bed ging.Maar toen ik de volgende dag wakker werd was de oorlog begonnen. Het Russische leger had, onder Poetin, de Oekraïne aangevallen. Dat is verschrikkelijk en angstaanjagend en niemand weet hoe het verder zal gaan en af zal lopen. Sindsdien heb ik buikpijn en weet ik niet wat ik moet schrijven.Het contrast is te groot. Hier in het zuiden werd carnaval gevierd en hoewel...

Foto Sinds een paar maanden begeef ik mij ook op Instagram. Volgens de wat jongere mensen in mijn omgeving werkt dat veel beter om je bekendheid te vergroten dan Facebook. Omdat het belangrijk is de aandacht vast te houden, probeer ik eenmaal per week een nieuw beeld te delen. Hoe ingewikkeld ik het ook vind.Meestal is het een oudere foto of prent, die illustreert waar ik me bij het schrijven zoal mee bezig houd. Met het verleden dus. Ik deel afbeeldingen van 17e-eeuwse Delftse geleerden en - plekken. En oude foto's van mijn familie, die in de verte iets met De Tuin te maken hebben.De oude fotoboeken van mijn ouders zijn een dankbare bron. Een jaar of wat geleden heb ik veel van die foto's gedigitaliseerd, dus ik heb een mooi voorraadje om uit te putten. De foto's van voor de tweede wereldoorlog zijn grotendeels gemaakt in studio's. Daarna lijkt er een oom of tante geweest te zijn met een toestel,...

Fietser Twee dagen geleden verscheen er een foto van mij met mijn fiets, met grote fietstassen van Adr. Heinen erop, op sociale media. Voor één dag was ik boekenbezorger in Den Bosch. De boekwinkel was weer eens dicht vanwege jeweetwel, en deze actie om de winkel te helpen, was een initiatief van een aantal Bossche schrijvers en andere makers. Ik was blij dat ik mijn steentje mocht bijdragen.Daarnaast voelde ik mij ineens serieus genomen als schrijver. Na al dat geploeter in de marge en alle moeite die het mij gekost had iets gepubliceerd te krijgen, werd ik benaderd als collega-schrijver. Dank daarvoor, Annemarie Bon. Het geeft me weer de nodige energie om het boek over Van Leeuwenhoek af te ronden.Het was erg leuk om te doen. Af en toe regende het, maar daar was ik op gekleed. Ik heb een mooi rondje rond de binnenstad gemaakt. Klanten die een pakketje boeken in ontvangst namen vonden het heel wat dat ik zomaar...

Reinier In 1982 fuseerden de Delftse ziekenhuizen. Dat weet ik zo goed omdat ik daar bij was. Bij de feestelijke ondertekening van de fusiedocumenten, was een muzikaal optreden gewenst. En om de één of andere ondoorgrondelijke reden, werd dat gegund aan het Renaissance-ensemble van de muziekschool, waar ik toen deel van uitmaakte, als blokfluit/kromhoornspeler. Dus wij stonden naast die vergadertafels, in onze kriebelende, quasi-zestiende-eeuwse outfits. Zoiets vergeet je niet snel.Het nieuwe ziekenhuis werd genoemd naar een beroemde zeventiende-eeuwse Delftse dokter, Reinier de Graaf. Die er, onder meer, verantwoordelijk voor was dat de ontdekkingen van Antonie van Leeuwenhoek internationaal bekend werden. Hij is namelijk degene die Van Leeuwenhoek bij de Londense Royal Society introduceerde. Daarom speelt deze dokter een kleine, maar belangrijke rol in mijn boek.Reinier de Graaf moet een briljant arts geweest zijn. Hij studeerde in Leuven, Utrecht en Leiden en vertrok daarna naar Frankrijk. Hij promoveerde in Angers en werd in Parijs beroemd met zijn methode om met een spuit...

Gedichten Al heel wat jaren vieren wij Sinterklaas met veel gedichten. Met de kinderen en sinds een tijdje ook met hun partners. Iedereen geeft iets aan iedereen en wij als ouders geven nog wat meer. En bij ieder cadeau komt een gedicht.Nu zou je zeggen dat een beetje schrijver daar de hand niet voor omdraait. Creatief zijn met taal, de juiste woorden zoeken, de fantasie aan het werk zetten. Er zijn veel overeenkomsten.Maar ik ben niet voor niets prozaschrijver. Het liefst vertel ik een verhaal. Spelen met taal is erg leuk, maar het is voor mij vooral buitenkant. Natuurlijk probeer ik, als ik schrijf, het zo mooi mogelijk te verwoorden, maar het hoeft niet te rijmen. Toch heb ik  wel plezier in het rijmen en komen alle extra gedichten van mijn hand en niet van die van mijn lief. Hij is af en toe zo de wanhoop nabij, dat we dit jaar als alternatief weer de surprise ingevoerd hebben.De standaard gaat...

Titel Het boek waar ik op dit moment aan werk, noem ik het Van Leeuwenhoekproject. Hij is de persoon die mijn reden was aan dit boek te beginnen en die ook een grote rol in het verhaal speelt. Maar het is een titel van niks.De titel van een boek is enorm belangrijk. Het is de naam van een schepping en moet op de één of andere manier de lading dekken. De titel is voor mij ook steeds één van de moeilijkste onderdelen van het werk. Iedere keer zoek ik weer naar iets wat echt niets anders kan zijn. Wat precies bij het boek past. Als je de titels van mijn boeken ziet, zou je dat niet zeggen, maar ze hebben me iedere keer hoofdbrekens bezorgd.Mijn laatste twee boeken hebben, op verzoek van de uitgevers, ook een ondertitel gekregen. Dat zou helpen met de verkoop. Vooralsnog merk ik daar niet veel van, maar dat kan ook ergens anders aan liggen. Ik weet...