Verder

Na mijn vorige blog, over de twijfels die ik had over het nut van schrijven, heb ik niet veel meer op papier gezet. Want, ondanks de positieve reacties, speelt de twijfel nog door.

Maar wel minder. Ik heb weinig geschreven, maar ik heb de meer dan 100 pagina’s, die er al zijn van mijn nieuwe boek, gecorrigeerd en herschreven. De eerste versie van een boek is nog erg basaal. Natuurlijk, de karakters krijgen vorm en de loop van het verhaal wordt duidelijk. Maar bij herlezen is altijd zichtbaar dat er nog veel aan mankeert.

Dat is niet erg. De meeste verhalen worden niet in eenmaal opgeschreven. In mijn hoofd gaat het ook altijd sneller dan ik het op kan schrijven, dus op dat moment verandert er al iets aan de tekst. Zelfs nadat het boek talloze keren door mij en door anderen gecorrigeerd is en daarna gepubliceerd, zie ik nog dingen die ik anders zou kunnen doen. Terwijl er over iedere formulering lang is nagedacht.

Nu moet ik verder met het verhaal. Mijn heldin is gevlucht en begint aan een nieuwe fase van haar leven. Omdat daar, op wat simpele feiten na, zoals data en plaatsen, weinig over bekend is, moet ik mijn fantasie wat meer aanspreken.

Gelukkig heb ik daar genoeg van.