Blog

De laatste weken lukt het niet erg. Het schrijven bedoel ik. Halverwege december kreeg ik een afwijzing binnen, zodat de twijfels over mijn bestaan als schrijver weer volop toesloegen. Er ligt nu een kant-en-klaar boek dat niemand wil hebben en een plan voor een volgend boek, waarvan ik pas een bladzijde of tien geschreven heb. Maar de vraag is natuurlijk of er ooit iemand in geïnteresseerd zal zijn het uit te geven. Gelukkig was het snel daarna Kerst en Oud en Nieuw, met allerlei afleiding, leuk gezelschap, lekker eten, mooie wandelingen en boeken van anderen. Hooguit als iemand vroeg hoe het met het schrijven ging, bedacht ik me weer dat ik het zelf ook niet zo goed wist. Ruim een week geleden ging ik weer achter mijn bureau zitten. Dat was natuurlijk de eerste stap. Veel verder kwam ik niet. Er zijn allerlei anderen dingen te doen achter een laptop. Dingen opzoeken, wegdromen, mail verwerken, spullen kopen, afspeellijsten maken, spelletjes doen. En...

Ja, dan typ ik de titel voor de volgende blog in, en weet ik niet wat ik moet schrijven. En dat geeft precies aan waar ik het over wilde hebben. Want op het moment vind ik het erg moeilijk verder te werken. Ik heb een onderwerp, maar ik weet nog niet goed wat ik er mee moet. Antoni van Leeuwenhoek was een boeiende man, in een boeiende tijd en omgeving, maar het valt niet mee er een boeiend verhaal van te maken. Egbert van der Poel Zicht op Delft na de ontploffing van 1654 Ik heb allerlei invalshoeken, personages, feiten en verzinsels, maar een goede roman heeft een probleem nodig.  Een centrale gebeurtenis, die alles op scherp zet. Goed, de ontploffing van het Kruithuis is wel een tamelijk heftige gebeurtenis, maar die zal al vrij vroeg in het boek plaatsvinden. Want ik wil vooral iets doen met van Leeuwenhoek als onderzoeker. En dat was pas een hele tijd later. Zolang ik nog niet...

In de week dat Antoni van Leeuwenhoek geboren werd, kwam er nog een andere beroemde Delftenaar ter wereld, Johannes Vermeer. Ze staan op dezelfde bladzijde van het doopregister van de Nieuwe kerk, van 31 oktober 1632. Daardoor kan ik voor mijn research voor een van Leeuwenhoek boek ook veel literatuur over Vermeer gebruiken. Vooral over de stad, haar inwoners en de manier waarop ze leefden is veel geschreven door Vermeervorsers. Dat heeft natuurlijk alles te maken met zijn onderwerpkeuze. Behalve zijn Gezicht op Delft, één van mijn favoriete schilderijen, heeft hij vooral vrouwen in interieurs afgebeeld Ook heeft Vermeer twee werken geschilderd waarop wetenschappers zijn afgebeeld. De Sterrenkundige en de  Geograaf. Het is natuurlijk heel verleidelijk in één van die mannen Antoni van Leeuwenhoek te zien. Maar dat is nooit bewezen. Ook weet men niet of Vermeer en van Leeuwenhoek elkaar gekend hebben. Van Leeuwenhoek heeft als curator wel de nalatenschap van Vermeer afgehandeld, maar dat was één van zijn taken...

Ik ben weer terug bij af. Mijn roman is door twee uitgevers geweigerd, en ook de kinderdetective hoef ik niet te gaan schrijven. Ik weet dat het voornamelijk een kwestie van pech is. Uitgeverijen krijgen stapels binnen, en dan wil er weleens een best goed boek (naar mijn bescheiden mening) tussen doorglippen. En aan de wedstrijd deden meer dan 200 schrijvers mee, zodat alles eerst door de redactie gelezen is en er slechts 25 doorgegaan zijn naar de jury. Maar het zorgt voor veel onzekerheid. Ik weet niet waarom ik afgewezen ben. Hadden de uitgeverijen al genoeg manuscripten voor dit jaar, vonden ze het onderwerp niet interessant, ben ik te oud of vinden ze mijn stijl maar niets. Omdat ze zoveel binnen krijgen, geven ze geen toelichting, en er wordt ook niet over 'gecorrespondeerd'. Wat het kinderboek betreft, weet ik niet eens of ik bij die laatste 25 zat. Ik heb op de website de gang van zaken kunnen vinden. En de...

Mijn website bestaat al bijna een jaar. het is een plek waar ik af en toe iets kan schrijven wanneer het met mijn boeken niet wil. Of als ik iets kwijt moet. Daarnaast biedt de website ook informatie voor mijn lezers. Die informatie is vrij lang nogal beperkt geweest. Dat is jammer, ik kan mij voorstellen dat een bezoeker gauw uitgekeken raakte. En dat was natuurlijk nooit de bedoeling. Daarom ben ik er trots op dat ik kan melden dat er sinds vandaag veel meer te vinden is. Ik heb over ieder boek een extra stuk geschreven. Zo heb ik het over de redenen waarom ik voor deze onderwerpen gekozen heb, over wat de (historische) achtergronden zijn en over waar ik mijn informatie vandaan heb. Ook staan er boekentips bij voor lezers die meer over een onderwerp willen weten, en verwijs ik naar interessante websites. Dat dit nu allemaal online staat, heeft ermee te maken dat mijn lieve zoon de tijd heeft genomen...

Al weken is het warm in Nederland. Soms nog wel lekker, zodat ik buiten kan werken, of een stuk fiets of een terrasje opzoek. Maar het is ook al heel wat dagen te warm geweest om ook maar iets te doen. Ja, in de ochtend, tot een uur of elf. Daarna slaat de hitte toe, gaan mijn hersens koken en krijg ik geen letter meer op papier. Dat is lastig voor een schrijver. Mensen met een 'gewone' baan, op een kantoor hebben tegenwoordig bijna altijd airconditioning. Zodat ze net als anders kunnen werken, en pas merken wat er eigenlijk aan de hand is als ze naar buiten stappen. Bij mij in huis hebben we dat niet. Het huis is wat ouder en daardoor relatief koel, maar als het eenmaal opwarmt, blijft ook die warmte lekker hangen. Dus ik werk met alle ramen en gordijnen dicht. Meestal duurt warmte in Nederland niet lang, en kan ik die paar dagen wel verantwoorden als vakantie....

Mijn lief werkt graag met zijn handen. Zelden komt er bij ons een 'mannetje', over de vloer, als er iets niet meer werkt. Alles doet het weer, zodra hij het in zijn handen krijgt. Daardoor sparen we heel veel geld uit. Ook grotere klussen, als het verbouwen van een zolder, of isoleren van een vloer, doet hij zelf. Meestal ben ik daar erg blij mee, want het huis wordt steeds mooier. Bovendien is het voor hem een vorm van ontspanning, na lange dagen met (te) veel vergaderingen. Het nadeel van klussen is dat ze meestal met het nodige lawaai gepaard gaan. Er zijn nog steeds geen geruisloze schuur-, zaag-, of boormachines. Dat lijkt mij een gat in de markt, maar misschien ben ik een van de weinigen die er zo over denkt. Gelukkig wordt er hier in huis meestal geklust als het weekend is, of in de avond. Dan ben ik niet aan het werk, en kan ik iets anders gaan...

Het is meer dan twee maanden geleden dat ik hier een stuk geschreven heb. Dat wil niet zeggen dat ik twee maanden heb zitten lanterfanten. Deze pauze is gevuld geweest met zeer diverse zaken. Ten eerste ben ik op vakantie geweest. Ook een schrijver gaat op vakantie, en doet dan andere dingen dan schrijven. Zo heb ik in Frankrijk opgetreden met Capella Ducis. En heb ik heel veel gewandeld, mooie steden en kastelen bezocht, lekker gegeten, veel boeken gelezen en, vooruit, ook af en toe goed gelanterfant. Wat de meeste mensen doen als ze op vakantie gaan. Schrijven is beperkt gebleven tot een paar ouderwetse ansichtkaarten en een reisdagboek. Dat laatste is helemaal voor eigen gebruik, vooral om te onthouden wat we op welke dag gedaan hebben. Vooral heel handig bij het maken van een fotoalbum. De weken voor en na mijn vakantie heb ik hard gewerkt. Niet aan een boek over Antonie van Leeuwenhoek, maar aan een kinderboek. Ik doe mee...

Veronique Jansen van veroniquesboekenhoekje.nl was heel enthousiast over Mevrouw Huygens, dat heb ik al eerder gemeld. Nu heeft zij mij ook wat vragen gesteld,  over het schrijfproces. Vanaf vandaag staat dat  interview online. Omdat het voor mijn lezers ook leuk is, deel ik het hier.   Achter het boek: Interview met Hennie Molenaar over Mevrouw Huygens Achter het boek interview ik een schrijver over zijn of haar boek aan de hand van vijf korte vragen. Het interview is bedoeld als verdieping op de recensie van een boek. Deze Achter het boek staat in het teken van het boek Mevrouw Huygens van Hennie Molenaar. Even kort over Mevrouw Huygens In het boek Mevrouw Huygens wordt het verhaal over Susanna van Baerle verteld. Zij was een Amsterdamse koopmansdochter en zij trouwde in 1627 met Constantijn Huygens. Haar beroemdste zoon was Christiaan Huygens. Over deze twee belangrijke mannen is veel geschreven, maar over Susanna veel minder. Ze was een bijzondere vrouw: intelligent, kunstzinnig en ondernemend. Susanna had een...

Gisteren las ik een bericht over de hoeveelheid brieven die Constantijn Huygens schreef. Er wordt geschat dat het er tussen de 13.000 en 30.000 waren. Nu is hij wel heel oud geworden, maar dan nog. Het is verbazingwekkend dat hij nog tijd overhield de zaken van de prins te behartigen, gedichten te schrijven of muziek te maken. Constantijn is een extreem geval, maar in die tijd schreef iedereen die dat kon meerdere brieven per dag. Het was de enige manier om op afstand met elkaar te communiceren. Er kon nog niet gebeld worden, laat staan geappt. En historici en andere onderzoekers boffen daarmee, want al die brieven zijn prachtig bronnenmateriaal. Of ze nu persoonlijk waren, zoals liefdesbrieven of brieven van soldaten aan hun bezorgde familie thuis, zakelijke berichten tussen handelaren, leveranciers of kranten, brieven met een politieke inhoud, zoals brieven van mogelijke medestanders, of van spionnen, of brieven van wetenschappers aan elkaar, die elkaar op nieuwe ideeën brachten en hun bevindingen...