Thea

Voordat ik romans voor volwassenen schreef, heb ik twee historische kinderboeken geschreven. Dat is de schuld van Thea Beckman.

Op dit moment lees ik haar mooie biografie, geschreven door Vivian de Gier. Daardoor realiseer ik me weer hoe haar boeken mij beïnvloed hebben. Ik had op de middelbare school ook een geweldige geschiedenisleraar, dat hielp, maar zonder Kruistocht in spijkerbroek en Geef me de ruimte was ik nooit geschiedenis gaan studeren.

Lezen deed ik daarvoor natuurlijk al, ook boeken over vroeger, maar de romans van Thea Beckman grepen me en lieten me verdwijnen in een andere tijd. Ik wilde ook in de neuro-transmitter naar de middeleeuwen om avonturen te beleven. En ik reisde, al musicerend, mee met Marie-Claire door het wonderschone, maar door oorlog verscheurde Frankrijk. En ook de boeken die daarna kwamen heb ik verslonden.

Toen ik wat ouder werd, hield dat op en ging ik boeken voor volwassenen lezen. Maar het gebeurt maar zelden dat ik zo wordt meegesleurd door een verhaal als in mijn kindertijd. Geschiedenis is mij altijd blijven boeien, dat wel, ook na mijn studie.

Toen ik besloot een kinderboek te schrijven, kon het niet anders dan dat het over vroeger zou gaan. En nu ik lees wat de benadering van Thea Beckman was, blijkt dat ik veel van haar heb geleerd. Ook mijn hoofdpersonen zijn stoer, nieuwsgierig en slim, niet te beroerd om anderen te helpen en ze kiezen hun eigen pad, ook als dat niet gemakkelijk is. Thea Beckman wilde kinderen leren zo in de wereld te staan. Het lag er niet metersdik bovenop, het sijpelde door in een spannend verhaal.

Ik ben daar helemaal niet bewust mee bezig, maar ik realiseer me nu dat het in mijn boeken ingebakken zit, ook in mijn boeken voor volwassenen. Natuurlijk heb ik mijn eigen thema’s. zoals de niet altijd even lieve moeder, of kinderen die zeer intelligent zijn. Maar Thea Beckman heeft een grote invloed op mij gehad. Op mijn keuzes en op mijn boeken.

Er is veel kritiek geweest op haar stijl, haar soms wat weinig genuanceerde personages en weinig literaire taalgebruik. Maar als je miljoenen kinderen aan het lezen heb gekregen en iets geleerd hebt over vroeger en nu, heb je toch iets goed gedaan.

Ik weet dat ik ook niet erg literair schrijf, wat dat ook mag zijn, maar wel boeiend, spannend en betrokken. Nu moet het mij alleen nog lukken net zoveel lezers te krijgen als Thea Beckman.

Maar eerst Geef me de ruimte nog eens lezen.