Mijn lief werkt graag met zijn handen. Zelden komt er bij ons een ‘mannetje’, over de vloer, als er iets niet meer werkt. Alles doet het weer, zodra hij het in zijn handen krijgt. Daardoor sparen we heel veel geld uit. Ook grotere klussen, als het verbouwen van een zolder, of isoleren van een vloer, doet hij zelf. Meestal ben ik daar erg blij mee, want het huis wordt steeds mooier. Bovendien is het voor hem een vorm van ontspanning, na lange dagen met (te) veel vergaderingen.
Het nadeel van klussen is dat ze meestal met het nodige lawaai gepaard gaan. Er zijn nog steeds geen geruisloze schuur-, zaag-, of boormachines. Dat lijkt mij een gat in de markt, maar misschien ben ik een van de weinigen die er zo over denkt. Gelukkig wordt er hier in huis meestal geklust als het weekend is, of in de avond. Dan ben ik niet aan het werk, en kan ik iets anders gaan doen, of de deur uit. Of, een heel enkele keer, ergens mee helpen. Ik ben niet zo handig als hij.
Soms neemt hij een paar dagen vrij om achterelkaar door aan iets groots te werken. Ook dat is prettig, op die manier is het niet wekenlang een puinhoop in ons huis. Maar er zit een groot nadeel aan vast. Als ik steeds opgeschrikt word door het gieren van een boor of het janken van een schuurmachine, krijg ik geen letter meer op papier. Het gaat me dan door merg en been en ik kan me nergens meer op concentreren. In het beste geval komen er in mijn boek ineens ook klussende mannen voor. Maar meestal wekt het vooral irritatie, en hoofdpijn, en leg ik mijn werk noodgedwongen weg. Ook lezen wil dan niet zo. Soms helpt het om een koptelefoon op mijn hoofd te zetten en naar rustige pianomuziek te luisteren. Maar meestal gaat het lawaai daar ook dwars door heen.
Ik heb besloten voortaan niet meer te werken, als hij bezig is. Als hij mij vertelt wanneer en hoelang hij van plan is aan het werk te zijn, valt daar best mee te leven. Dan doe ik gewoon alsof het weekend is.
Helaas hebben we ook diverse buren die graag met hun handen werken.