Fietser

Twee dagen geleden verscheen er een foto van mij met mijn fiets, met grote fietstassen van Adr. Heinen erop, op sociale media. Voor één dag was ik boekenbezorger in Den Bosch. De boekwinkel was weer eens dicht vanwege jeweetwel, en deze actie om de winkel te helpen, was een initiatief van een aantal Bossche schrijvers en andere makers. Ik was blij dat ik mijn steentje mocht bijdragen.

Daarnaast voelde ik mij ineens serieus genomen als schrijver. Na al dat geploeter in de marge en alle moeite die het mij gekost had iets gepubliceerd te krijgen, werd ik benaderd als collega-schrijver. Dank daarvoor, Annemarie Bon. Het geeft me weer de nodige energie om het boek over Van Leeuwenhoek af te ronden.

Het was erg leuk om te doen. Af en toe regende het, maar daar was ik op gekleed. Ik heb een mooi rondje rond de binnenstad gemaakt. Klanten die een pakketje boeken in ontvangst namen vonden het heel wat dat ik zomaar voor hun deur verscheen.

Toch staat er bij dit blog een andere foto. Van een andere fietser. Deze knappe jongeman is mijn toen achttienjarige vader, in 1944 op een bruggetje in Bleiswijk. Waarom is hij toen op de foto gezet?

Dat weet ik niet. Het zou veel logischer geweest zijn  hem niet te fotograferen. Hij zat daar ondergedoken bij een tante, om aan de Arbeidseinsatz te ontkomen. Het enige wat hij zelf over die tijd heeft verteld, is dat hij zich verschool tussen het graan als er Duitsers naar jongens als hij op zoek waren. Poseren voor een foto was dus niet echt het verstandigste om te doen.

Maar het kan natuurlijk zijn dat hij pas net had leren fietsen. Mijn vader is afkomstig uit een arme familie en het is goed mogelijk dat er geen fietsen waren bij hem thuis. Hij ziet er trots uit op deze foto. Het kan ook zijn dat de foto gemaakt is om zijn ouders te laten zien dat alles nog goed met hem ging. Wie weet is hij naar hen opgestuurd met een onschuldig briefje van de tante.

Op zoek naar inspiratie voor een nieuw verhaal, bekijk ik de laatste tijd oude familiefoto’s. En bij bijna iedere foto is wel iets te verzinnen. Dus wie weet wat dit oplevert.

Mijn vader heeft in zijn leven daarna veel en graag gefietst. Hij heeft het mij natuurlijk ook geleerd. Zodat ik nu boeken heb kunnen bezorgen.