Blog

Wachten Natuurlijk heb ik nog niets gehoord. Van een uitgever, bedoel ik. Dat viel te verwachten, maar ik ben niet de geduldigste persoon op aarde en ik moet nu iets doen waar ik heel slecht in ben, namelijk wachten.We wachten allemaal wel ergens op. Op vrede in al die landen waar het oorlog is, op een omslag in de omgang met klimaatverandering, wereldwijd bij voorkeur, op een nieuw kabinet dat zich een beetje gedraagt en op gelijke rechten voor iedereen. Solidariteit dus vooral. Iedereen probeert zijn steentje bij te dragen, maar veel invloed hebben we niet. Niet dat die steentjes niet helpen, maar er is veel meer nodig.Tot zover Hennie’s kerstboodschap. Terwijl we wachten, leven we gewoon verder. Ik ook. Soms is het lastig te bedenken wat ik moet doen iedere dag, nu ik geen vast project meer onder handen heb. Dus ik verzin van alles. Zoals  dat beluisteren van de muziek op de cassettes, waar ik de vorige keer over...

Bandjes Het boek ligt al enkele weken bij drie uitgevers, dus ik heb nu meer tijd voor andere bezigheden. Nadenken over een volgend boek, natuurlijk, maar ook allerlei opruimklusjesIk werk aan een mooi oud bureau, met een grote lade in het midden. Die belemmert mij eigenlijk bij het in een goede houding werken. Voor iemand met chronische pijnklachten niet ideaal. Daarom hebben we die lade verwijderd. Met pijn in het hart, want hij ligt vol met mijn cassettebandjes uit de tijd dat die het logische medium waren om naar muziek te luisteren. Ze behelzen dus mijn muzikale geschiedenis van pak ‘m beet 1975 tot 1995. Natuurlijk heb ik ook elpees, maar als scholier en arme student kon ik die maar een enkele keer aanschaffen.Die bandjes gooi ik niet in één keer weg. Ik doe iets veel leukers. Ik zoek op of ze op Spotify staan en daarna gaan ze pas bij het vuilnis. Zo heb ik de laatste muziek beluisterd die...

Keuzes Portret van prinses Louise Hollandine van de Palts (1622-1709) als Diana Het is weer zo ver. Het boek is af en er moeten keuzes gemaakt worden. Ga ik het de wereld ingooien en, zo ja, op welke manier?Een keuze die ik al wel gemaakt heb, is die voor de titel. Dat kostte heel wat tijd, lijstjes en denkwerk. Ik ben er nu uit, maar ik houd hem nog even voor me. Om het spannend te houden. De afbeelding bij deze tekst zou een hint kunnen geven.Nee, dan het uitgeven. Mijn vorige romans verschenen als publishing on demand bij Boekscout. Over het contact met deze uitgeverij en de uitvoering van de vormgeving van de boeken ben ik best tevreden. Maar zij doen geen redactie en weinig aan promotie. Dus voor dat eerste moet ik iemand voor inhuren en het laatste moet ik zelf doen. Zoals bekend zorgt dat bij mij voor veel stress en heb ik er een bloedhekel aan. Laat mij...

Poseren Hoe lang moet ik nog blijven zitten met dat stomme hoedje op? Mijn broertje zit op de schommel en mijn zusje met een boek op de veranda, in de schaduw. Mama zegt dat het een eer is dat tante Jo mij wil schilderen, dat ze speciaal voor mij gekomen is, met die hoed Dat ik dat hoedje mag houden en daar dus blij mee moet zijn.Maar ik zit al uren op mijn stoeltje en het is zo warm. Ik voel het zweet over mijn rug lopen en mijn hoofd doet pijn. Mijn zus heeft een heel dun jurkje aan, maar om mij te schilderen, wilde tante Jo dat ik mijn zondagse aandeed, en daaroverheen mijn schort. Ze vindt het zonlicht mooi voor de kleuren op het schilderij, maar zij zit onder een parasol.Nu moet ik ook nog plassen, maar ik mag niet praten. Misschien merkt ze het als ik wat ga zitten wiebelen.Ze zegt enkel dat ik stil moet zitten....

Pijn Het is mooi weer. Ik zit in mijn achtertuin aan tafel en probeer te werken. De kat ligt naast me onder de kamperfoelie. Het zou een ideale situatie kunnen zijn.Maar ik heb pijn. En niet zomaar, een beetje spierpijn of een stijve nek, maar pijn over mijn hele lijf. En de laatste weken speciaal in mijn onderrug.De mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik daar al tientallen jaren last van heb. Toen ik een student van 23 was, schoot het er ineens in, en sindsdien heb ik bijna geen dag geen last gehad. Natuurlijk waren er wel slechte en betere periodes, maar de pijn was nooit helemaal weg.Daar kwam een jaar of tien geleden de diagnose fybromyalgie bij. Dat is de diagnose die je krijgt als je over je hele lichaam pijnklachten hebt en vaak moe bent, terwijl er geen lichamelijke oorzaak voor te vinden is.  Vroeger werd dat aanstelleritis genoemd, tegenwoordig gelukkig niet meer. Maar is ook...

Maubuisson Louise Hollandine van de Palts was prinses, dochter, zus en schilder, maar de laatste 45 jaar van haar leven moeder-overste van de abdij van Maubuisson. Deze abdij is in de middeleeuwen gesticht door de koningin-moeder Blanche van Castilië en was bestemd voor dames zoals zijzelf, vroom, vaak weduwe en welgesteld, zodat zij zich uit de wereld terug konden trekken en zich aan God konden wijden. Maar dan wel in relatief luxe omstandigheden.Deze abdij was niet zo ver van Parijs gelegen, zodat er contact onderhouden kon worden met de familie, het hof en de Parijse geestelijkheid. Maubuisson bezat uitgestrekte landerijen die werden verpacht en waarvan de opbrengst grotendeels ten goede kwam aan het klooster. De abdij was groot, met een flinke kerk, een kapel, meerdere bijgebouwen en vanaf het midden van de zeventiende eeuw een pensionaat waar meisjes naar toe werden gestuurd om door de zusters te worden opgevoed en onderwezen en zo klaargestoomd werden voor een leven als adellijke dame.Na...

Storing In Nederland rijden heel veel treinen. Natuurlijk rijden ze soms niet, hebben ze vertraging of zitten ze veel te vol. Maar als je je trein mist, gaat er een half uur later, of zelfs nog sneller, weer één.In Spanje is dat heel anders. Je kunt niet naar het station van, bijvoorbeeld, Cordoba gaan en de trein naar Madrid net voor je neus weg zien rijden en dan denken dat je de volgende wel neemt en net tijd hebt voor een kopje koffie terwijl je je werk belt dat je een beetje later bent. Want de volgende trein gaat pas zes uur later en bovendien dien je ervoor te reserveren.Wij, op onze Interrail reis, waren dus heel blij dat we na veel gedoe treinen hadden kunnen reserveren voor de reis van Cordoba naar Merida. De eerste trein had wel vertraging, maar was op tijd om onze aansluiting in Sevilla te halen. We namen plaats in een klein treintje dat op weg...

Klaar Mijn boek is af. De roman over Louise Hollandine van de Palts, prinses, abdis, maar vooral schilder, heb ik voor de tweede maal herzien. Maar dat betekent niet dat het binnenkort verkrijgbaar is.Na de eerste herziening heb ik het te lezen gegeven aan een heel aardig, maar ook superkritisch persoon. Hij vond het best mooi, wat een groot compliment is uit zijn mond, maar had natuurlijk vrij veel kritische opmerkingen. Met sommige heb ik niets gedaan, omdat ik weet dat hij daarin ongelijk ad, maar met andere wel. Daarom die derde versie.Nu laat ik het even liggen. Binnenkort ga ik voor langere tijd op reis en zal ik Parijs en de abdij van Maubuisson bezoeken,. Naast andere mooie plekken. Het zou zomaar kunnen dat ik daardoor weer van alles aan het verhaal moet wijzigen. Of ik krijg op reis zoveel inspiratie, dat ik het helemaal anders ga doen.Dus in de zomer ga ik verder en zal ik mij beraden op...

Taal Het is één van de leukste weken van het jaar, Boekenweek. Het thema is ‘Je Moerstaal’ en er verscheen ondermeer een geweldig essay van Paulien Cornelisse, over ‘wat we zeggen zonder dat we het doorhebben’.Nadat ik mijn manuscript nog eens gescand heb op ooks, gewoons en maars en beoordeeld heb of die de tekst gezelliger dan wel eerlijker maakten (lees dat boekje!), dacht ik na over de moerstaal van mijn hoofdpersonage. Ik heb het natuurlijk geschreven in het Nederlands, want dat is mijn taal. Maar in welke taal zou zij gesproken en gedacht hebben? Om eerlijk te zijn, dat weet ik niet zeker.Haar moerstaal als in, de taal van haar moeder, was waarschijnlijk Engels, want haar moeder was een Engelse prinses. Maar zij trouwde met een Duitse graaf. Welke taal zouden die twee met elkaar gesproken hebben? Dat zou zomaar Frans kunnen zijn. In die tijd was dat dé taal van de elite, van tout Europa, zoals dat tegenwoordig Engels...

Duivel De laatste weken schrijf ik weer aan mijn boek. Het begint langzamerhand vorm te krijgen. Daarnaast denk ik de laatste tijd veel na. Nu doe ik dat altijd, het zou wel wat minder kunnen. Maar ik schrijf er hier over, omdat ik over iets specifieks pieker.Om als schrijver lezers te vinden, moet je ervoor zorgen dat je te vinden bent. Dat kan door ze persoonlijk te ontmoeten, te mailen of te bellen. Maar om die lezers te bereiken die je nog niet kennen, zijn sociale media heel handig. Door zo nu en dan iets te melden over het schrijfproces, je onderwerp en het boek, kun je potentiële lezers nieuwsgierig maken. Of het mij echt nieuwe lezers oplevert, weet ik niet. Het zou zomaar kunnen.Daarom post ik regelmatig iets op Facebook en Instagram. Soms iets over mijzelf, maar bij voorkeur iets over mij als schrijver. Het is de reden dat ik een aantal jaar terug aan Instagram begonnen ben. Waarom ik...