Author: Hennie Molenaar

Er is niet veel veranderd sinds de vorige keer dat ik schreef. Iedereen zit nog steeds thuis. Wel zijn we nu maar met z'n tweeën zodat het hier bijna net zo rustig is als voor de coronacrisis. Maar verder zitten we allebei achter een laptop te werken, schijnt de zon de hemel uit en kunnen we bijna nergens heen. Nu merk ik pas hoe belangrijk die paar dingen zijn die je als schrijver buiten de deur doet. Het in eenzaamheid ploeteren is goed vol te houden als je weet dat je donderdag weer een koorrepetitie hebt. Of in het weekend een etentje met leuke mensen. Of binnenkort een mooie reis. Maar op dit moment heb ik eigenlijk niets om naar uit te kijken en dat maakt het moeilijk. Natuurlijk spreek ik nog wel eens iemand. De kinderen bellen heel vaak en ook andere familieleden of vrienden zo nu en dan. Met een voortuintje in een leuke straat wonen helpt, er wordt heel...

Sommige mensen werken altijd thuis. De meeste schrijvers, bijvoorbeeld. Ik ben gewend dat het overdag rustig om me heen is, dat ik mijn pauzes kan vullen met wat ik maar wil en dat ik mezelf een schop onder mijn kont moet geven om weer aan de slag te gaan. Maar nu is het allemaal anders Nu werkt iedereen die het kan thuis. Ook mijn lief en mijn zoon. De laatste is eigenlijk al bijna zes jaar het huis uit, maar omdat iedereen in zijn omgeving thuis zit of ook naar ouders is, inclusief zijn vriendin, is hij naar Den Bosch afgereisd. We zitten wel alle drie op een andere kamer, maar met mijn rust is het gedaan. Eigenlijk zouden de mannen deze week gaan wandelen in Andalusië en stiekem had ik mij verheugd op een heel stel dagen voor mijzelf te hebben. Gevuld met simpel eten, films die alleen ik maar leuk vind en helemaal eigen werktijden. En om de eenzaamheid te...

Het boek over de wereld van Antonie van Leeuwenhoek is af. De afgelopen maanden heb ik aan niets anders geschreven. Natuurlijk is dit pas de eerste versie. Al tijdens het schrijven schiet geregeld door mijn hoofd dat het anders moet, dat er zaken niet kloppen of dat ik ergens om heem draai. Toch schrijf ik dan door, om de vaart in het verhaal te houden. In grote lijnen in het boek op deze manier geworden wat ik voor ogen had. Maar nu begint eigenlijk pas het echte werk. Alles wat vaag of onduidelijk is ga ik checken en dubbelchecken, verhaallijnen die nergens toe leiden ga ik schrappen en ik ga controleren of ik niet te vaak hetzelfde opschrijf. Het leven in het Delft van de zeventiende eeuw was voor de meeste mensen verre van gemakkelijk. Dat wil ik meer zichtbaar maken, zonder dat het verhaal er onder lijdt. Toch hadden ook deze mensen zo nu en dan plezier. En zeker voor personen met...

Zaterdag was ik met mijn lief op bezoek bij twee heel oude dames. Zij zijn familie van hem en wonen in het zelfde tehuis. Ondanks dat ze al in de negentig zijn, zijn ze nog zeer bij de tijd. Ze weten nog wat er in de wereld gebeurd en één van de twee kan ook goed met de computer over weg. Het is heel leuk om ze te zien, ze zijn hun hele leven al vriendinnen en kennen elkaar van haver tot gort. En wat nog mooier is, ze lopen over van verhalen. Verhalen over mensen die verder niemand meer kent, maar die voor hen nog zeer levend zijn. Over hun opvoeding, over het leven van jonge vrouwen in- en vlak na de oorlog, over hun ouders en broers en zussen. Er werden roddels uit de jaren zestig gedeeld en er werd naar namen gezocht. Om ze een handje te helpen hadden we hele oude foto's meegenomen. Voor onze generatie staan...

Het boek waar ik nu aan werk speelt zich in Delft af. Dat heb ik al eerder vermeld. Het mooie van die stad is dat er nog steeds de zeveniende eeuwse stad in te herkennen is. Daarnaast is het natuurlijk de stad van mijn jeugd. Niet dat ik in de binnenstad opgegroeid ben. Goed, ik ben er wel geboren, in het Bethelziekenhuis, dat toen nog aan het Bagijnhof lag. Maar we woonden in een buitenwijk. Eerst in het buurtje bij de Van Foreestweg en later in de Buitenhof. Als kind kwam ik er zelden in het centrum. Boodschappen deden we vlakbij en voor nieuwe kleren gingen we naar Rijswijk, waar een (toen) heel modern winkelcentrum was. Toen ik op de middelbare school zat, hadden we gym in de gymzaal van het politiebureau. We zetten onze fietsen neer bij de studentensociëteit Virgiel, wat ook in de zeventiende eeuw al geen klooster meer was. Alle kloosters waren opgeheven na de reformatie. Het kruitmagazijn, wat...

Het is al meer dan twee maanden geleden dat ik een blog gepubliceerd heb. Maar dat is helemaal geen slecht teken. Deze keer betekent het dat ik druk aan het schrijven ben. In januari maakte ik mij nog druk om hoe ik mijn boeken aan de man/vrouw moest brengen. Dat probleem is nog niet opgelost, dus mocht er iemand oder mijn lezers zijn die dat voor mij zou willen doen, stel ik dat zeer op prijs. Ik heb wel wat ideeën aangereikt gekregen, waarvoor dank. En ik heb ook zelf wel wat bedacht, maar om dat allemaal uit te voeren moet ik wat drempels over die voor mij nogal hoog liggen. Wat niet betekent dat ik het nooit zal doen. Maar voorlopig vertoon ik struisvogelgedrag. De afgelopen maanden zijn er wat dozen van zolder gekomen met schrijfsels van vroeger, zodat mij weer duidelijk werd dat schrjven altijd bij mij heeft gehoord. Al vanaf de lagere school, toen juffrouw van der Kruk mij...

De laatste weken lukt het niet erg. Het schrijven bedoel ik. Halverwege december kreeg ik een afwijzing binnen, zodat de twijfels over mijn bestaan als schrijver weer volop toesloegen. Er ligt nu een kant-en-klaar boek dat niemand wil hebben en een plan voor een volgend boek, waarvan ik pas een bladzijde of tien geschreven heb. Maar de vraag is natuurlijk of er ooit iemand in geïnteresseerd zal zijn het uit te geven. Gelukkig was het snel daarna Kerst en Oud en Nieuw, met allerlei afleiding, leuk gezelschap, lekker eten, mooie wandelingen en boeken van anderen. Hooguit als iemand vroeg hoe het met het schrijven ging, bedacht ik me weer dat ik het zelf ook niet zo goed wist. Ruim een week geleden ging ik weer achter mijn bureau zitten. Dat was natuurlijk de eerste stap. Veel verder kwam ik niet. Er zijn allerlei anderen dingen te doen achter een laptop. Dingen opzoeken, wegdromen, mail verwerken, spullen kopen, afspeellijsten maken, spelletjes doen. En...

Ja, dan typ ik de titel voor de volgende blog in, en weet ik niet wat ik moet schrijven. En dat geeft precies aan waar ik het over wilde hebben. Want op het moment vind ik het erg moeilijk verder te werken. Ik heb een onderwerp, maar ik weet nog niet goed wat ik er mee moet. Antoni van Leeuwenhoek was een boeiende man, in een boeiende tijd en omgeving, maar het valt niet mee er een boeiend verhaal van te maken. Egbert van der Poel Zicht op Delft na de ontploffing van 1654 Ik heb allerlei invalshoeken, personages, feiten en verzinsels, maar een goede roman heeft een probleem nodig.  Een centrale gebeurtenis, die alles op scherp zet. Goed, de ontploffing van het Kruithuis is wel een tamelijk heftige gebeurtenis, maar die zal al vrij vroeg in het boek plaatsvinden. Want ik wil vooral iets doen met van Leeuwenhoek als onderzoeker. En dat was pas een hele tijd later. Zolang ik nog niet...

In de week dat Antoni van Leeuwenhoek geboren werd, kwam er nog een andere beroemde Delftenaar ter wereld, Johannes Vermeer. Ze staan op dezelfde bladzijde van het doopregister van de Nieuwe kerk, van 31 oktober 1632. Daardoor kan ik voor mijn research voor een van Leeuwenhoek boek ook veel literatuur over Vermeer gebruiken. Vooral over de stad, haar inwoners en de manier waarop ze leefden is veel geschreven door Vermeervorsers. Dat heeft natuurlijk alles te maken met zijn onderwerpkeuze. Behalve zijn Gezicht op Delft, één van mijn favoriete schilderijen, heeft hij vooral vrouwen in interieurs afgebeeld Ook heeft Vermeer twee werken geschilderd waarop wetenschappers zijn afgebeeld. De Sterrenkundige en de  Geograaf. Het is natuurlijk heel verleidelijk in één van die mannen Antoni van Leeuwenhoek te zien. Maar dat is nooit bewezen. Ook weet men niet of Vermeer en van Leeuwenhoek elkaar gekend hebben. Van Leeuwenhoek heeft als curator wel de nalatenschap van Vermeer afgehandeld, maar dat was één van zijn taken...