Al weken is het warm in Nederland. Soms nog wel lekker, zodat ik buiten kan werken, of een stuk fiets of een terrasje opzoek. Maar het is ook al heel wat dagen te warm geweest om ook maar iets te doen. Ja, in de ochtend, tot een uur of elf. Daarna slaat de hitte toe, gaan mijn hersens koken en krijg ik geen letter meer op papier.
Dat is lastig voor een schrijver. Mensen met een ‘gewone’ baan, op een kantoor hebben tegenwoordig bijna altijd airconditioning. Zodat ze net als anders kunnen werken, en pas merken wat er eigenlijk aan de hand is als ze naar buiten stappen. Bij mij in huis hebben we dat niet. Het huis is wat ouder en daardoor relatief koel, maar als het eenmaal opwarmt, blijft ook die warmte lekker hangen. Dus ik werk met alle ramen en gordijnen dicht.
Meestal duurt warmte in Nederland niet lang, en kan ik die paar dagen wel verantwoorden als vakantie. Deze zomer lukt dat niet zo erg. Er zijn al veel dagen zonder inspiratie voorbij gegaan. Ja, ik probeer inspiratie op te doen bij andere verhalenvertellers. Zo praat ik mijn uren lezen en series kijken goed. En ik probeer te lezen over zaken die mij kunnen helpen bij het schrijven van een volgend boek. Maar het voelt allemaal nogal zinloos.
Vandaar dat ik mij, op deze allerheetste dag van het jaar, maar weer eens aan een blog gezet heb. Om de schrijfspieren in training te houden. En om mijn voornemen op papier te zetten echt weer hard aan de slag te gaan. Dus bij deze.
Gelukkig is de warmte vanaf morgen voorbij.