Het is meer dan twee maanden geleden dat ik hier een stuk geschreven heb. Dat wil niet zeggen dat ik twee maanden heb zitten lanterfanten. Deze pauze is gevuld geweest met zeer diverse zaken.
Ten eerste ben ik op vakantie geweest. Ook een schrijver gaat op vakantie, en doet dan andere dingen dan schrijven. Zo heb ik in Frankrijk opgetreden met Capella Ducis. En heb ik heel veel gewandeld, mooie steden en kastelen bezocht, lekker gegeten, veel boeken gelezen en, vooruit, ook af en toe goed gelanterfant. Wat de meeste mensen doen als ze op vakantie gaan. Schrijven is beperkt gebleven tot een paar ouderwetse ansichtkaarten en een reisdagboek. Dat laatste is helemaal voor eigen gebruik, vooral om te onthouden wat we op welke dag gedaan hebben. Vooral heel handig bij het maken van een fotoalbum.
De weken voor en na mijn vakantie heb ik hard gewerkt. Niet aan een boek over Antonie van Leeuwenhoek, maar aan een kinderboek. Ik doe mee aan een prijsvraag waarvoor een detective voor kinderen geschreven moet worden. Of eigenlijk een hele serie bedacht moet worden. Mijn eerdere kinderboeken waren voor dezelfde lezers, ik lees zelf veel thrillers, dus dat leek mij op het lijf geschreven. Maar het viel niet mee. Een raadsel is zo bedacht, maar een spannende ontknoping is iets heel anders. Er moeten hints gegeven worden, maar niet teveel en niet te voorspelbaar. Daarom heb ik zo hard gewerkt. Het deel wat ingestuurd moet worden is nagenoeg klaar, maar voorlopig schrijf ik door. Want als ik win, moet ik het natuurlijk nog waar maken.
Van Leeuwenhoek moet maar even wachten.