Ik ben weer terug bij af. Mijn roman is door twee uitgevers geweigerd, en ook de kinderdetective hoef ik niet te gaan schrijven. Ik weet dat het voornamelijk een kwestie van pech is. Uitgeverijen krijgen stapels binnen, en dan wil er weleens een best goed boek (naar mijn bescheiden mening) tussen doorglippen. En aan de wedstrijd deden meer dan 200 schrijvers mee, zodat alles eerst door de redactie gelezen is en er slechts 25 doorgegaan zijn naar de jury.
Maar het zorgt voor veel onzekerheid. Ik weet niet waarom ik afgewezen ben. Hadden de uitgeverijen al genoeg manuscripten voor dit jaar, vonden ze het onderwerp niet interessant, ben ik te oud of vinden ze mijn stijl maar niets. Omdat ze zoveel binnen krijgen, geven ze geen toelichting, en er wordt ook niet over ‘gecorrespondeerd’.
Wat het kinderboek betreft, weet ik niet eens of ik bij die laatste 25 zat. Ik heb op de website de gang van zaken kunnen vinden. En de winnaar. Als schrijver wordt je pas goed behandeld als je binnen bent. Aan de ene kant begrijp ik dat wel, uitgevers hebben het ook niet makkelijk. Maar aan de andere kant…
Schrijvers hebben uren, dagen, maanden van hun tijd achter een schermpje zitten ploeteren, helemaal alleen en met alle emoties die daar bij horen. Soms schrijf ik achter elkaar door, vol enthousiasme, overtuigd van de zeggingskracht van mijn verhaal. En soms kan ik maar niet beginnen, omdat ik me afvraag waar ik het allemaal voor doe. Ik weet dat ik niet zonder talent ben, dat is wel duidelijk uit de reacties van uitgevers op eerdere publicaties. En uit reacties van mijn lezers. Maar het zou zoveel prettiger schrijven als ik al wist dat mijn uitgever er op zit te wachten.
Daarom heb ik vandaag mijn manuscript nogmaals opgestuurd. J. K. Rowling is ook heel vaak afgewezen met haar eerste Harry Potter. En zij is goed terecht gekomen.