Bandjes

Het boek ligt al enkele weken bij drie uitgevers, dus ik heb nu meer tijd voor andere bezigheden. Nadenken over een volgend boek, natuurlijk, maar ook allerlei opruimklusjes

Ik werk aan een mooi oud bureau, met een grote lade in het midden. Die belemmert mij eigenlijk bij het in een goede houding werken. Voor iemand met chronische pijnklachten niet ideaal. Daarom hebben we die lade verwijderd. Met pijn in het hart, want hij ligt vol met mijn cassettebandjes uit de tijd dat die het logische medium waren om naar muziek te luisteren. Ze behelzen dus mijn muzikale geschiedenis van pak ‘m beet 1975 tot 1995. Natuurlijk heb ik ook elpees, maar als scholier en arme student kon ik die maar een enkele keer aanschaffen.

Die bandjes gooi ik niet in één keer weg. Ik doe iets veel leukers. Ik zoek op of ze op Spotify staan en daarna gaan ze pas bij het vuilnis. Zo heb ik de laatste muziek beluisterd die ik in geen twintig jaar gehoord heb en ontdek ik dat ik liedjes van obscure new wave bandjes nog steeds woordelijk mee kan zingen.

Natuurlijk is er muziek bij die ik nu niet meer om aan te horen vind, bijvoorbeeld de meeste liedjes van de Specials, of, waar ik toen ook al weinig naar luisterde. Die had ik dan van iemand gekregen, die dacht dat het wel iets voor mij was. Wat dan weer onhandig was, omdat ik het bandje steeds helemaal terug moest spoelen omdat ik wel graag naar de andere kant luisterde.

Maar ik doe vooral veel prachtige herontdekkingen, zoals The Motels, Undertones en gisteren nog, The men they couldn’t hang. Een vrolijke mengeling van folk en rock ’n roll. Een beetje zoals the Pogues, of, voor de jongere lezertjes, Mumford and sons. Er komen allerlei herinneringen boven die bij de muziek horen. Wanneer en hoe ik er naar luisterde, mijn studentenkamers, de lieve vrienden die ze voor mij opnamen, al mijn bezoekjes aan de bieb om weer iets nieuws te lenen. Concerten in Paradiso, Vredenburg en Parkpop. Etentjes met de kookgroep waarbij de muziek op stond of juist avonden dat ik er in eenzaamheid naar kon luisteren en het gepieker wat meer op de achtergrond bleef.

Ik maak er een afspeellijst van, zodat ik ze allemaal nog eens kan beluisteren. Muziek uit ‘mijn tijd’, die op radiozenders of bijvoorbeeld in de Top 2000 langskomt, ken ik wel, maar het niet de muziek waar ik toen naar luisterde.

Die heb ik nu weer gevonden.