Mijn voltooide boek over mijn opa en oma heeft nog geen titel. Het is een mooi verhaal, en volgens mij zit het goed in elkaar. Verschillende perspectieven, alles in briefvorm, over een periode van twee en een half jaar, waarbij alle seizoenen aan bod komen. Heel belangrijk voor een verhaal dat op een tuinderij speelt. Met alle grote thema’s. zoals liefde, vertrouwen, geloof, schaamte, familie, nieuw leven en dood. Maar probeer dat allemaal maar eens in een pakkende titel te vatten.
Natuurlijk kan ik het simpel houden, en iets doen met de namen van mijn hoofdpersonen, of iets algemeens als Tuindersleven. Maar dat zegt natuurlijk niets over de inhoud. En Liefde op de tuinderij maakt er wel heel erg een streekroman van. En daar neigt het toch al naar. Er is natuurlijk niets mis met een goede streekroman, maar het is niet wat ik voor ogen heb.
Zaaien en zorgen staat ook op mijn lijstje. Wel een mooie alliteratie, maar het dekt ook de lading niet . Ik kan er iets heel langs van maken, zoals Hoe Guusje erachter kwam dat je op meerdere manieren je leven kunt leven maar dat is niet zo geschikt om in de boekhandel naar te vragen. En De vrouwen van Jan doet me teveel aan een net verschenen biografie denken. En zo schrap ik alles weer wat er in me op komt.
Een goede titel heeft natuurlijk meerdere lagen. Zowel het letterlijke verhaal als de onderliggende thema’s moeten er een rol in spelen. Misschien moet ik het hele manuscript nog eens goed bestuderen, en alles noteren wat er uit springt. En mijn proeflezers om suggesties vragen. Ik geef mezelf nog tot kerst, dan moet het boek een titel hebben.
Tot die tijd doe ik onderzoek voor een volgend boek. En schrijf ik sinterklaasgedichten.