Bibliotheek
Sommigen voelen zich het meest gelukkig op grote dansfeesten met veel mensen. Anderen ervaren dat als ze in hun geliefde bolide net iets te hard over de snelweg scheuren. Mijn lief is helemaal in zijn element als hij iets kan repareren. Voor weer anderen is niets zo fijn als een wandeling maken door een mooi natuurgebied, alleen of met geliefden. Hoewel dat laatste mij ook heel goed bevalt, is er toch een plek die nog meer voelt als mijn natuurlijke habitat. De bibliotheek.
Toen ik zes jaar oud was, leerde ik lezen en al snel toog ik, eerst nog met mijn oudere broer, maar al gauw alleen, minstens eenmaal per week naar het bibliotheekfiliaal aan de Van Adrichemstraat. Want wat daar allemaal stond. Er ging een wereld voor mij open. Thuis hadden we ook wel boeken, maar hier; kast na kast na kast. Natuurlijk mocht ik nog niet alles lezen, maar ook voor een kind was er genoeg. Er zijn maar weinig boeken uit die tijd die ik niet gelezen heb.
De dames die er werkten, kenden mij al snel en hadden wel schik in Hanny, zoals ze mij noemden. Ik las echt alles. Meisjesboeken, jongensboeken (dat onderscheid was er toen nog), boeken over dieren, techniek, andere landen en geschiedenis. Het ongelukkigst was ik als ik al mijn boeken uit had en de bibliotheek gesloten was. Een verhaal dat mijn broers nog steeds grappig vinden om te vertellen, is dat ik naar de bakker moest en ook nog even naar de bieb zou gaan en dat mijn moeder maar zat te wachten op dat brood, omdat ik ergens op een stoeprand al aan één van mijn boeken begonnen was.
Al voordat ik naar de middelbare school ging, mocht ik naar de afdeling voor volwassenen, omdat ik de kinderboeken uit had. Niet dat ik alles mocht lenen. Baliemedewerkers weigerden geregeld iets mee te geven. Maar er was gelukkig genoeg wat wel mocht.
Ik ben altijd bibliotheek-lid gebleven, waar ik ook woonde en wat ik verder ook deed. Nog steeds ga ik er met veel plezier naar toe en leen ik van alles. Intussen heb ik ook zelf een redelijke bibliotheek opgebouwd. Alle beschikbare muren van mijn werkkamer zijn gevuld met boekenkasten. Daarom voelt het als de fijnste plek voor mij, waar ik thuis hoor.
Toch ga ik ook graag op reis. Dan zoek ik de natuur op, of interessante musea, kerken, leuke restaurants en (boek)winkels. Maar als er een mooie bibliotheek is die ik kan bezoeken, ben ik pas echt gelukkig. Of het nu een historische plek is, of juist een bibliotheek met bijzondere architectuur, ik voel me er altijd thuis. Mijn kinderen wisten dat. ‘Oh, ik weet al waarom we naar dit kasteel zijn gegaan, ze hebben hier een bibliotheek voor mama.’ Ach ja.
Twee jaar geleden was de Long Library in Trinity College, het hoogtepunt van mijn reis door Ierland. Nou ja, één van de hoogtepunten. De Cliffs of Moher waren ook heel aardig. En de Ieren zelf. Ik denk dat het weer eens tijd wordt voor een reisje. Zo staat de Stadsbibliotheek van Stockholm al lang op mijn verlanglijstje. En die van het Vaticaan. Daar zijn wel vakanties om heen te verzinnen.
Er valt nog veel meer over bibliotheken te vertellen. Zo heb ik er bijvoorbeeld een tijd gewerkt. En dan heb ik het nog niet gehad over het belang ervan voor alle kennis van de wereld. Wordt dus waarschijnlijk vervolgd.