Water

Heel juni ben ik weg geweest, naar het wonderschone Schotland. Land van eigenzinnige gewoonten – doedelzakken, haggis, whiskey en kilts-, maar vooral van heide, bergen, bossen, rotsen, moerassen en heel veel water.

Zonder dat water zou Schotland niet zo groen zijn. Ik heb ter plekke ook geleerd dat een groot deel van het land pas vanaf de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw aangesloten is op het elektriciteitsnet, door middel van de kracht van dat water. Ik heb daarover een film gezien met veel stoere mannen en met vrouwen die heel blij waren met koelkasten, stofzuigers en wasmachines. Het is ook overal het zelfde.

Water is altijd mijn favoriete element geweest. Ik heb jarenlang op zwemmen gezeten en was op dagjes aan het strand de zee niet uit te krijgen. Ik zwem niet vaak meer, maar als ik het doe voel ik mij als een vis…. Vroeger woonde ik dichter bij de zee dan nu en ik mis hem geregeld. Als ik enigszins in de buurt ben probeer ik altijd het strand te bezoeken.

Ook ben ik al vierendertig jaar samen met iemand die zich voor zijn werk bezighoudt met alles wat met water te maken heeft. Grondwater, wateroverlast, watertekort, riolering en water als manier om de stad te koelen. Dat kan geen toeval zijn.

Op vakantie gaan we dan ook graag naar een waterrijk gebied. Muggen en slechter weer nemen we dan voor lief. Rivieren, meren, watervallen, rotskusten waar de zee zich tegenaan gooit, fjorden, lochs of hoe ze ter plekke ook maar genoemd worden. Water, groen en stenen zien er iedere keer weer anders uit.

Water is ook gevaarlijk. Daar ben ik me ook deze vakantie weer bewust van geweest. Meestal op een wandeling over een smal, stijgend en rommelig pad waar de rivier zich langs omlaag stortte. Of op een pad langs de rand van een klif waar, meters lager, de zee tegenaan beukte. Het is allemaal goed afgelopen, maar tijdens de wandelingen was ik daar niet altijd gerust op.

Mijn vader hield niet erg van water. Soms was hij er zelfs bang voor. Dat gebeurt er als het land waarop je woont onder water gezet wordt, of als je dagenlang je familie kwijt bent door overstromingen. Nu ik dit zo opschrijf besef ik dat veel mensen bang zijn voor water. Je zult maar op een eiland wonen dat binnenkort overspoeld is.

Maar water is natuurlijk ook de bron van alles wat leeft. Letterlijk. Het is maar net hoe we er mee omgaan. En in Schotland kreeg ik de indruk dat ze daar van hun water houden.

Net zoals ik dat doe.